Roma, a cidade
dos sete outeiros (aínda que non é a única), ten varias lendas sobre a súa
fundación que se mesturan.
A primeira refírese a Eneas. Valente soldado de Troia, no momento en que os gregos estaban a piques de destruír a cidade, foi advertido pola deusa Venus de que debía abandonar Troia con todos os seus. Recibiu distintos presaxios que o convenceron da verdade desta premonición, e ata o seu ancián pai, Anquises, aceptou fuxir, a pesar de que o debeu facer levado aos ombreiros polo seu fillo Eneas. Aquí empezou unha longa e azarosa viaxe, no que a Eneas e aos seus ocorreulles de todo. Logo de pasar por Sicilia e Cartago, entre outros lugares, chegou á zona de Italia coñecida como Lazio, onde se aliou cos estruscos para loitar contra o rei Quenda. Ao final, Eneas conseguiu derrotar a Quenda, fundou a cidade de Lavinio, e o seu fillo Ascanio fundou a cidade de Alba Longa. Desta forma explicaron Virxilio e Tito Livio as orixes míticas dos romanos.
Logo de moitos anos, o goberno de Alba Longa chegou a mans de Procas Silvio, quen tiña dous fillos, Numitor e Amulio. Cando Procas morreu, desatouse a guerra entre os irmáns. Amulio expulsou a Numitor, e mandou que localizasen e matasen aos seus fillos, e que trouxesen a palacio á filla de Numitor, Rea Silvia. O deus Marte púxose de parte de Rea e contra Amulio, facendo que a muller quedase embarazada de xemelgos. Enfurecido, Amulio mandou que arroxasen a Rea Silvia ao río Tíber. Pero o río namorouse de Rea, e o deus Tiberino rescatouna para facela a súa esposa. Con todo, desfíxose dos xemelgos, póndoos nun canasto. Marte protexeunos, facéndoos chegar ata unha loba que os aleitou: a loba capitolina.
Creceron os irmáns, descubriron a súa
orixe, e asasinaron ao seu tío-avó, Amulio. Despois, decidiron fundar unha nova
cidade, pero... onde? Remo estableceuse no monte Aventino; Rómulo no Palatino.
Estalou a rivalidade entre eles e os seus partidarios, ata o punto de que Rómulo
asasinou ao seu irmán e proclamouse rei único. Máis tarde, arrepentíndose do asasinato do seu irmán, decidiu honrar a memoria deste dando o seu nome á cidade: Roma.
A última das lendas fala
do que sucedeu unha vez fundada a cidade e estando gobernada por Rómulo.
¡Faltaban mulleres! E por máis que se esforzaban os romanos, ningún dos pobos do redor querían que as súas fillas desposasen cuns brutos chegados de non se
sabe onde. Ao final recorreron a unha trampa: co pretexto de celebrar unha gran
festa relixiosa, invitaron a todos os pobos da contorna, e aproveitaron para
secuestrar ás mulleres do pobo dos sabinos. Estivo a piques de estalar unha
guerra terrible, pero as mulleres puxeron as cousas no seu sitio: mellor casar
cos romanos, que, por mor da guerra, converterse en orfas e viúvas. Así que se
chegou a un pacto entre romanos e sabinos. E xa temos a cidade totalmente
formada. Cando? A data tradicional é o 753 antes de Cristo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario